Ik help je om echt bij de kern te komen waar je naar zoekt. Je wil zoveel ondernemen, je weet dat je dat innerlijke vuur ergens hebt. En hoe het dan kan dat je dan toch telkens weer stil komt te vallen, dat wil je snappen. Want nu kom je er telkens net niet. Hoe komt het toch dat je geen stap verder komt, als je al zoveel therapieën en adviezen hebt geprobeerd? Veel hulpverleners vragen zich dat ook af.
” Je wil gewoon weten waar je moet beginnen “
Wat mensen niet altijd kunnen zien is die veelzijdigheid en wat iemand in het verleden heeft moeten doorstaan. Hoeveel doorzettingsvermogen daar voor nodig was. En dat zo iemand nooit onvoorwaardelijk steun kreeg bij alles wat hij of zij wilde doen. Juist ook niet van de mensen van wie je dat wel verwacht. Juist dat doorzetten maakt dat dat ook verborgen blijft. Alleen het lijf, daaraan zie je het soms, als dat steeds meer hapert en niet herstelt.
Ikzelf liep uiteindelijk vast in een burn-out en doorliep therapie. Maar ik kwam er niet uit. Het idee dat ik alles zo anders zou moeten doen, klopte niet voor mij, omdat ik het zelf juist zo logisch vind hoe ik tegen alles aankijk. En toen vond ik opeens de juiste informatie en kreeg daardoor zelf de regie over mijn zelfbeeld. Met al die kennis en hulp die ik toen vond, ontdekte ik alsnog mijn unieke talent: luisteren en ontrafelen. En dat is wat ik nu doe.
Hardnekkige, onbegrepen stress: hoe maak jij meer verschil?
#preventie #stress #SOLK #ptss #trauma #rouw #ervaringsdeskundige #opleidingen #alternatief #natuurgericht
Hardnekkige, onbegrepen stress: hoe maak jij meer verschil?
www.linkedin.com
Natuurlijk komen er direct allerlei oplossingen in je op. Jouw aanpak in jouw praktijk geeft je cliënten de broodnodige lucht in hun leven.ONDER HET MES
Krijg je al de kriebels als je dit leest? Zou je opzien tegen een operatie? Die piepende computers, infusen, naalden, geur van operatiekamers? Het raakt je van binnen, als je hoort dat iemand geopereerd moet worden. Je moet er niet aan denken, maar je doet het wel. Het is namelijk de realiteit, en je wil er voor vluchten. Je schiet instinctief in een overlevingsstand. Er is echter geen ontkomen aan. Voor je staat die collega, die vriend of vriendin, jouw dierbaarste lief. Echt incasseren. Ze gaan onder het mes.
Ik vind dat altijd wel gek. Ik vind mezelf ook niet leuk als ik dit merk bij mezelf. Alsof het over mij gaat. Die ander vertrouwt mij iets toe, en ik vergeet haast om even mijn aandacht daarbij te houden. Het is toch een ver van mijn bed show? Ik laat de ander in de steek als ik toegeef aan mijn eigen gevoel bij operaties. Dus geef ik mezelf een schop onder de kont en vraag: "Hoe is dat voor je?" Ik probeer te luisteren naar het antwoord en ik hoor het niet.
Ik lig weer in die peuterzaal, in dat peuterbedje. Het is donker, buiten en binnen. Om mij heen staan andere spijlenbedjes. Ver weg zit de zuster onder een schemerlampje te lezen. Ik zie haar gezicht niet, haar nonnenkapje dekt het deels af. Ze is een beetje boos op me. Ik twijfel. Mijn popje is al een paar keer door de spijlen uit bed gevallen. Ik kan het niet pakken zelf, zoals thuis. Het bed is te hoog daarvoor. Ik kan niet slapen. Ik lig te draaien en ik wil mijn popje. Ik hoop dat ze opkijkt door mijn gedraai en ziet dat het popje weer is gevallen. Maar ze blijft lezen. Het is stil. Ik ben alleen, voel ik.
Het is 2017. Ik lig midden in de nacht te kijken naar mijn zoon. Hij slaapt nu. We hadden net in het donker pret om het rode lampje dat ze op zijn wijsvinger hebben geplakt. "ET phone home" Ook probeerde hij weer de monitor op tilt te laten slaan door met zijn ademhaling te spelen. De zuster kwam aangesneld met een bezorgde blik. Ze lachte er meteen om, het is een goed teken, eindelijk. Dankbaar ben ik voor die lach, het ontspant me. Dankbaar ben ik dat ik bij hem kan slapen op de kamer, al komt er weinig van slapen met alle goede zorg van binnenlopende zusters. We kijken samen hoe hij nu slaapt. Het oogt ontspannen.
Eind deze maand moet ik geopereerd worden. Ik merk dat ik me schrap moeten zetten. Er komt veel los bij mensen als ik dit benoem. Er zijn weinig mensen bij wie ik dat dus doe. Omdat de reactie me uit mijn eigen perspectief brengt. Ik ga haast twijfelen of ik er wel goed mee omga. Of ik niet gewoon heel hard ben voor mezelf. Maar ik vind toch dat ik het wel goed hanteer. Ik heb de zorg geregeld, ik mag van mezelf de rust nemen die ik nodig heb. Ik kan daarbij ook met mijn dierbaren samen bedenken hoe het voor iedereen fijn en simpel kan verlopen na de operatie.
En nu kom ik bij jullie. Ik ga jullie nu een reactie ontlokken. En daarbij geef ik je gelijk mee: ik heb tips. Tips over wat altijd zin heeft als je zoiets verneemt.
De link voor de tips vind je in de eerste reactie op dit bericht. Ga je ze gebruiken? Het gaat je vast veel opleveren! Oja, en delen mag! Graag zelfs.
#ptss #herstelgericht #ikbenopen #alternatief #ervaringsdeskundige #hartvoordezorg #hetvergetenkind
"Er is ook altijd wat met mij"
Dat hoor ik nog van binnen. Dat werd me verweten: ’Er is ook altijd wat met jou!” Er kwam teveel op mijn pad. En ik maakte daar vervolgens ook nog weer een probleem van. Waar ik anderen mee lastig viel. Als ik iemand anders zou zijn, zou dat niet op mijn pad komen. Ik kwam niet goed uit. Ik sleepte ellende met me mee. Dat was niet gewenst. Of ik daar mee op wilde houden. Of ik niet kon ophouden met bestaan, daar kwam het op neer. Altijd.
#ikbenopen #ptss #herstelgericht #ervaringsdeskundige #alternatief #ggz
Lees meer via de link!
www.subscribepage.com
Er is ook altijd wat met mij Dat hoor ik nog van binnen. Dat werd me verweten: ’Er is ook altijd wat met jou!” Er kwam teveel op mijn pad. En ik maakte daar vervolgens ook nog weer een probleem va...Het kan best anders
Een jaar stilstaan is niet fijn. Ik weet eindelijk wat ik echt in huis heb, waar mensen mij voor opzoeken. Maar ik kon niet doen wat nodig is, omdat al mijn energie opgeslokt werd door de stress. Hardnekkige stress in een hardnekkige situatie. Een jaar verder ben ik nu. Maar zoveel rijker. En een beetje uitgeput nog. Ik pakte de draad weer op. Op die dag viel het kwartje.
Eigenlijk valt het allemaal onder dezelfde noemer: mensen met hardnekkige, onbegrepen klachten. Ik ben het, ik werk er mee, ik weet niet anders. Ik begrijp die klachten. Daarom werk ik anders. En ik vind dat anderen dat ook moeten doen. Lees meer hierover via onderstaande link
#ikbenopen #ptss #herstelgericht #ervaringsdeskundige
Ik zie dagelijks de meest bijzondere strategieën voorbij komen. Ik herken ze steeds sneller. Even opschrijven hoor, hoe zei je…
Dat is ze. En vreselijk in paniek. Ze heeft kennisgemaakt met iemand die net die diepte en ruimte in de…
Wil je graag direct contact?
Maak dan een afspraak met me in de webagenda!
